φυτοθαύματα συνεχίζονται!!

Αυτό είναι το περίφημο λουλουδι του κάκτου...



...ή τουλάχιστον του δικού μου κάκτου που είναι παιδάκι του κάκτου του παππού μου. Όταν λεμε παιδάκι, όχι οτι είναι κανας νεαρούλης. Α μπα πάνε χρόοοοονια και χρόοοονια που τον έχουμε και μεγαλώνει. Χάρη στη (μη) φροντίδα του παππού αξιωθηκε όχι απλα να επιβιώσει στο μπαλκόνι του κέντρου της Θεσσαλονίκης αλλά και να "ενηλικιωθεί".

Φέτος αν δεν κανω λάθος είναι η δεύτερη χρονιά που ανθίζει μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες της ζωής του. Θαλεγε κανείς πως αφου ετοιμάζεται για το λουλούδι του τοσα χρόνια,μαζεύοντας ενεργεια μετα κόπων και βασάνων (λέμε τώρα) σταγόνα τη σταγόνα, μεσημέρι το μεσημέρι, δε μπορεί θα μας αφήσει να το χορτάσουμε το επίτευγμά του.. Αμ δε! Ένα βράδυ κραταει όλο κιόλο! Σάμπως για να το κοιτάμε εμείς το κανε? Ή μήπως αν κρατούσε παραπάνω θα μιλούσαμε τόσο γιαυτό? Και μετά του χρόνου πάλι και αααν... Επειδή είπαμε να ανθίσουμε μια φορά δε θα το δέσουμε σκοινί κορδόνι καθε χρόνο να ανθίζουμε!

Παραθέτω τα καμάρια μου!Το κάκτους δικόσμους και τα μανάρια τερατάκια σε πόζα "περιμένω να φάω ΤΩΡΑ!"



Αυτή τη χρονια όμως το κακτους το πατροπαράδοτο στάθηκε εξαιρετικά γενναιόδωρο. Το μεγάλο (όχι αυτό στη φώτο, το αλλο,η "μάμα κάκτα"),ξεπέταξε στο αψε σβήσε όχι ένα αλλα δεκαοχτώ (18) άνθη μεγάλα και τρανά σαν αυτο. Και, δώστε βάση, όλα έγιναν τη νύχτα της πανσέληνου (ή τουλαχιστον εγώ για πανσέληνο το βλεπα, μεγάλο ήταν, στρόγγυλο ήταν, δε μύριζε...)

Γιατι δεν τάβγαλα φωτογραφία? Γιατι είμαι βλάκας. Ξέχασα...



Υ.Γ.:Και την πρώτη φωτογραφία εγώ την εβγαλα!Δεν ξέρω πώς αλλά δεν είναι απίθανη?